Hoe heeft de fotograaf nou een bepaald beeld gemaakt? Dat is een vraag die ik regelmatig krijg. Niet over een techniek maar over een heel specifiek beeld. In deze rubriek deel ik de ins- en outs van specifieke beelden. Niet alleen hoe ik het beeld heb gemaakt maar ook mijn overwegingen, ideeën en keuzes.
Ik ben op vakantie op Ameland. Vakantie is geen werk maar af en toe mag ik even lekker op pad van het gezin. Ik dwaal over het strand bij ondergaande zon en in de verte zijn Jakobsladders te zien. Dan stapt er een parmantig kraai Kees voorbij en is een plan geboren.
Ik ben bezig met de Zeelandbrug en heb de zonsopkomst precies uitgemeten. De zon start als een roze bol en kruipt dan steeds hoger. Wanneer zij de brug raakt gebeurt er iets bizars, de reflectie blijft maar de zon is weg.
Het is januari, maar een paar graden boven nul en het weer is grauw en grijs op de kwelder van Ameland. Dan laat helemaal aan het eind van de dag de zon zich even zien en tovert het landschap om tot een dramatisch beeld.
Het is een onbewolkte zonsopkomst, het licht is mooi maar voor landschapsfotografie wat vlak. Dan zie ik op een krib een aalscholver.
Tussen het gevallen beukenblad zie ik een groepje ametistzwammen en er ontstaat een idee van een groothoek opname, een macrolandschap. Uiteindelijk moeten er meerdere flitsers aan te pas komen om het idee uit te werken.
Ik werd letterlijk belaagd door taigagaaien op een heel onverwacht moment. Toen ontstond er een plan en is het een race tegen de klok om het te laten lukken.
Op vakantie met mijn gezin. Dus niet te veel mee aan fotoapparatuur. Toch mag ik af en toe helemaal los en met zeer beperkte middelen is er nog steeds veel mogelijk.
Het is grijs en grauw op de Kamlthoutse heide en er zijn vooral de algemene watersnuffels. Hoe kun je er toch een mooi beeld van maken?
Tijdens de corona tijd heb ik iedereen gek gemaakt met de oranjetipjes die in zijn tuin aan het rusten waren. En het is weer raak, een mannetje heeft de hele middag geposeerd. Reden om lekker creatief aan de slag te gaan met eigen licht.
Op 8 april 2024 was in delen van Amerika een volledige zonsverduistering te zien. Ik was in Arkansas en maakte honderden foto’s. Thuis begon het proces van nabewerking.
De kievitsbloemen waren in 2023 kapot van de slagregens. Ik plas doelloos door een drassig veld op zoek naar minstens één mooi exemplaar. De zon is al bijna onder….
Sterrensporen (of star trails) zijn eigenlijk nooit te combineren met noorderlicht omdat de laatste altijd beweegt. Maar heel af en toe kan het wel…
De winter van 2024 valt op 24 januari en ik ga op pad in de uiterwaarden van mijn eigen dorp op zoek naar de winterse sereniteit. Te midden van het grote wit tref ik een zwaan..
Voor het natuurfotografie magazine ging ik in december op pad met fine art fotograaf Frank Peters. Op het strand van Cadzand leerde ik over zijn visie op fotografie en zijn voorliefde voor fine art.
Geen zonsopkomst is hetzelfde. Soms is de zon vanaf het allereerste begin dat zij boven de horizon komt fel en uitgebeten, andere keren komt er een knalrood zonnetje op wat nog lang rood blijft.