De Canon R7: kleine systeemcamera
met grootse aspiraties

Eerst even terug in de tijd met een klein stukje historie van Johan & Canon. Na jarenlang analoog te hebben gefotografeerd met de Canon EOS 500 en later EOS 30 was de 350D mijn eerste digitale camera. Al snel heb ik deze verruild voor de 1DmarkII. De 350D staat echter nog op de plank en is nooit weggegaan. Toen ik echt als beroepsfotograaf aan de slag ging heb ik in 2009 de 5DmarkII gekocht, een destijds revolutionaire fullframe camera. Al snel vergezelde ik hem door de 7D. Ik wilde een back-up camera die tegelijk een aanvulling was. De 5DmarkII was zeer matig in autofocus en gebruikte ik voor landschap en nachtfotografie. De 7D was een APS-C camera, veel sneller en had ik voor dier- en macrofotografie.

Deze combi heb ik lang volgehouden. In eerste instantie werd de 7D vervangen door de 7DmarkII (wat een autofocus beest!) en later de 5DmarkII door de 5DmarkIV. Deze laatste was de eerste fullframe met ook nog eens een snelle autofocus en groot aantal FPS (frames per seconde). De 7DmarkII haalde de beeldkwaliteit van de 5DmarkIV (zie mijn review) niet meer en heb ik verruild door de 90D. Deze laatste APS-C was weer minder goed in autofocus dan de 7DmarkII, had ook een kleinere buffer, maar filmtechnisch was hij erg sterk, had eindelijk voor mij een klapscherm en uitstekende beeldkwaliteit.

En daarmee eindigde mijn spiegelreflextijdperk. De EOS-R (zie mijn review) was het niet voor mij maar toen Canon de R5 en R6 aankondigde wist ik dat dit het moment was om de overstap naar systeemcamera te gaan maken. Iets minder dan twee jaar geleden deed de R5 bij mij zijn intrede. De 90D ging naar een nieuwe eigenaar en de 5DmarkIV deed dienst als back-up, voor het eerst had ik alleen nog maar fullframe. Al snel bleek dat dit voor mij niet werkte, voor mij is systeem en spiegelreflex toch zó verschillend dat ze niet lekker naast elkaar gebruikte. Toen ik vorig jaar naar Groenland ging heb ik de 5DmarkIV verruild voor de R6.

Deze laatste is veel beter in de ruis met hoge ISO en bleek geweldig voor nachtfotografie. Toch miste ik de APS-C, de R6 is echt back-up en alleen voor nachtfotografie een toevoeging. En toen kwam Canon met de R7 (en zijn kleine broertje de R10), een APS-C systeemcamera die vooral bedoeld is voor snelle autofocus. Je snapt dat ik al snel om was, zeker toen ik de prijs zag. Inmiddels heeft de R7 een plek in mijn tas gevonden naast de R5 en R6 en mocht hij mee naar Finland tijdens mijn fotoreis naar de Finse herfst, de Ruska.

Voor ik je meeneem in mijn belevenissen even belangrijke kanttekening. Als gezegd komt de R7 bij mij naast de R5 (en in zeker zin R6). Ik zal hem inzetten zoals ik vroeger de 7D(markII) en 90D heb ingezet naast de 5DmarkII/IV, namelijk enerzijds als back-up maar vooral voor dier- en macrofotografie. Dat betekent dat mijn lenzen arsenaal maar ten dele is toegespitst op een APS-C camera. Ik ben niet in het bezit van een APS-C groothoek- of midden bereik lens zoals een 10-22mm of 18-55mm. Ik heb alleen lenzen voor fullframe in dit bereik zoals een EF 16-35mm III f/2.8 en een RF 24-104mm f/4 lens, twee lenzen die je niet zo snel zou aanschaffen als je een APS-C camera aanschaft. Voor de 1,6x crop gedragen deze lenzen zich immers als een 25-56mm resp. 38-170mm lens, beetje vreemde bereiken. Als je de R7 (of R10) als enige camera aanschaft zou ik dan ook zeker andere lenzen met betere bereiken aanschaffen zoals de nieuwe RF-S 18-150mm f/3.5-6.3 IS STM lens of de kleinere RF-S 18-45mm f/4.5-6.3 IS STM lens.

Omdat het RF-S assortiment aan lenzen nog beperkt is kunt je ook kijken naar spiegelreflex lenzen in dit bereik want het werken met adapter is geen enkel probleem.

Mijn foto’s in dit verhaal zijn echter grotendeels gemaakt met lenzen die zich meer lenen voor fullframe, puur omdat ik niet anders heb. Behalve de RF 100-500 f/4.5-6.3L IS USM die inmiddels bijna vastgeroest zit aan de R7!

Tweede kanttekening is dat ik ook de R6 en R5 heb en het niet kan laten om de R7 daarmee te vergelijken. Natuurlijk is dat niet correct, je praat over een veel goedkopere camera en een heel andere sensor. Maar ja, voor mij is dat best lastig om los te koppelen. Dus als je het merkt moet je er maar even doorheen lezen.

Toch een paar specificaties die voor mij van belang zijn en mij aanspraken. De sensor heeft 32,5megapixel, op zich niet zo heel spannend maar ik vond de 20Mp van de R6 toch wel erg weinig (en de 45Mp van de R5 is misschien weer overkill). Hij heeft dezelfde Digic X processor als de R5 en R6 (en geloof ook de R3) en verder een 7-stops interne stabilisatie wat veel meer is dan de R5 en R6 hebben. Zeker samen met de 100-500 die ook een steengoede IS heeft, is dit erg indrukwekkend. Met de mechanische sluiter kun je een indrukwekkende 15bps beelden-per-seconde) schieten wat nog eens vergroot wordt tot een spectaculaire 30bps (!) met de electronische sluiter. Ben je gewend aan de enorm goede autofocus van de R5 en R6 dan stelt ook de R7 niet teleur met tracking die je in kunt stellen voor mensen, dieren en auto’s. De hele sensor wordt gebruikt voor de focus met maar liefst 651 zones, handmatig kun je maar liefst bijna 6000 AF punten selecteren (dan denk ik teug aan de 7 bij de 5DmarkII).  

Verder maakt de R7 gebruik van de Dual Pixel CMOS AF-technologie, vraag me niet wat het inhoudt maar dat het werkt is zeker! Heb je een koppie in beeld dan pakt hij meteen het oog dankzij de AF tracking. Voor film kun je tot 4K/60fps schieten en zelfs C-log 3 wordt ondersteund en heeft Canon met de R7 eindelijk de max. 30 minuten filmopname eruit gehaald!!

Verder heeft de R7, net als de R6, twee UHS-II SD-geheugenkaartsleuven en een groot klapscherm. Ook heeft de R7 een berg nieuwe features maar daar kom ik later op terug.

Als laatste heeft de R7 iets heel gaafs: auto levelling. Dat betekent dat de sensor kan kantelen en binnen een paar graden automatisch je beeld rechtzet. Heel gaaf als je je camera iets draait en je ziet het beeld niet veranderen!

Wat opvalt als je de R7 voor het eerst in je handen voelt, en met name als je andere camera’s als xxD of R gewend bent, is dat hij net een fractie kleiner is dan bijvoorbeeld mijn R6 en R5. Omdat ik he veel gebruik met de grote 100-500 lens, vind ik dat persoonlijk wel jammer. Wil graag een stevige camera in de handen houden. Stevig is hij wel maar had van mij de vertrouwde grootte mogen hebben.

Wat ook opvalt is dat de aan/uit schakelaar drie standen heeft: uit, aan en film. Aan is fotografie en één stand verder is film. Daarmee heeft Canon filmen en fotograferen mooi losgetrokken. Fijn is ook dat de custom standen C1 t/m C3 apart kunnen worden ingesteld voor film en fotografie.

En zie je dat mooie afdekplaatje voor de flitsschoen? Waarom hebben mijn R5 en R6 dat niet? Eronder zit trouwens geen inklapflits meer zoals we wel gewend waren van 7DmarkII en xxD. Op zich mis ik het niet maar af en toe kwam het best van pas, met name bij macro.

Wat verder opvalt is dat Canon, na jaren van beproefde lay-out en indeling van de achterkant van de camera heeft besloten om die te gaan veranderen. Door de kleinere bouw en toch het grote 3” klapscherm was er blijkbaar te weinig ruimte voor het scrollwiel aan de achterkant waarmee iedereen de belichtingscompensatie regelt of diafragma. Het scrollwiel is verplaatst naar boven, een plek waar je hem niet verwacht. Als je 15 jaar gewend bent aan een scrollwiel op een bepaalde plek bij al je camera’s, is het best irritant dat hij nu ineens ergens anders zit. In mijn ogen een misser.

Wat als laatste opvalt is dat Canon heeft besloten voor de R7 geen grip uit te brengen. Met het scrollwiel nu niet meer bereikbaar vanuit verticale positie kan ik dat begrijpen. De contactpunten missen ook als je het batterijklepje openmaakt. Maar het is wel erg jammer. Ik heb altijd met een grip gewerkt, mijn 350D had al een grip. Niet allee heb je meer accupower (want de systeemcamera’s lusten nou eenmaal wat meer stroom) maar vooral heb je wat tegenwicht als je een zware lens als bijvoorbeeld de 100-500 eraan hangt. Zonde.

Wat overigens wel een erg mooie feature is, is dat je nu eindelijk het achterscherm kan customizen wat je ziet als je op Q drukt. Standaard zie je dan zaken als kleurprofielen waar ik persoonlijk nooit in geïnteresseerd ben. Maar nu kan ik zelf dingen toen aan het Q menu die ik veel gebruik en de volgorde ook nog eens aanpassen.

Zo, klaar met de features en hop het veld in. Dan merk je toch dat het een Canon is. In No time heb ik alles vergelijkbaar ingesteld als de R5 en R6 en op het scrollwiel na voelt hij erg snel heel vertrouwd aan. Zo dwalen we samen door de Finse herfst, genieten we samen van de kleuren, dieren en serene rust.

Maar ja, dat je er landschappen mee kan maken is niet zo verbazingwekkend. Slecht camera’s bestaan tegenwoordig niet meer en de R7 is geen uitzondering. Reden om de R7 daarom eens wat steviger aan de tand te voelen.

Voor mij is een APS-C camera vooral interessant als het gaat om tele werk. 500mm met een 1,6x crop levert een beeld op wat vergelijkbaar is met een brandpuntsafstand van 800mm op fullframe! En dat met een zeer goed hanteerbare 100-500mm lens. Dat stelt wel de nodige eisen aan de autofocus, op 500mm heeft de lens een diafragmaopening van f/7.1 en van de stabilisatie want 800mm uit de hand is wel een dingetje. Komt daarbij dat het tijdens de reis vooral bewolkt was en dus weinig licht. Alles bij elkaar heb ik de R7 mooi tot aan de grenzen kunnen testen. ‘

En wat voor geluk hebben we gehad. Bril- en parelduikers die vlakbij kwamen langs zwemmen, wilde zwanen, nieuwegierige taiga gaaien, veel rendieren en beren!

Hoe indrukwekkend 30bps ook is, er kleeft in mijn ogen wel een groot nadeel aan. Volgens de papieren is de buffer 50 beelden groot maar dat haalt hij echt niet. Op H+ is de buffer voor mij vaak te snel vol en dan moet je wachten tot hij wat foto’s heeft kunnen wegschrijven naar de kaart. In tegenstelling tot de R5 heeft Canon ervoor gekozen om de R7 net als de R6 uit te rusten met 2x SD kaart. Ondanks dat je er de snelste (en best dure) SD-kaarten in kunt stoppen (de mijne zijn tot 300mb/s) halen ze de niet de snelheid die de R5 haalt met zijn CF-Express kaarten. Bij de R5 heb je weinig last van een volle buffer omdat het schrijven naar CF-Express veel sneller gaat en je minder beelden per seconde kan maken. 30bps is leuk voor 1,5sec maar daarna is het wachten. Ik merkte al snel dat ik overging op 15bps. Minder beelden per seconde maar je kan veel langer door en je hebt minder ‘dezelfde’ beelden die je allemaal uit moet zoeken.

Dit klinkt als een hele mond vol maar is een nieuwe feature in de R7 die toch wel heel erg gaaf is! Als je deze modus selecteert begint de R7 al met het maken van foto’s nog vóór jij de ontspanknop hebt ingedrukt. Hij zet die foto’s in de buffer en zorgt dat de buffer maximaal halfvol komt. Wanneer de helft van de buffer vol is, gooit de R7 de eerste foto eruit en maakt een nieuwe. Dit proces gaat door tot jij daadwerkelijk een serie foto’s maakt. Ik werkte met H+ en schoot door tot de buffer vol was. Wat er dan gebeurt is het volgende: je bent de R7 even kwijt omdat hij alle foto’s, zowel de foto’s die jij hebt gemaakt als de foto’s die nog in het geheugen stonden van vóór het moment dat jij begon met fotograferen, als één grote RAW-file wegschrijft. Dit kan best groot worden, tot wel 1Gb. Hierin zitten dus alle foto’s.

Daarna kun je met de camera zelf of via Canon software DPP (dus helaas (nog) niet via Adobe Lightroom) alle foto’s uit de burst bekijken en het mooiste shot (of meerderen) uit de grote CR3 file extraheren als een nieuwe RAW-file.

Wanneer gebruik je dit? Nou stel dat je een foto ziet zitten en het moment wil fotograferen dat hij wegvliegt dan druk je pas af op het moment dat hij daadwerkelijk wegvliegt. Normaal is dit natuurlijk veel te laat, echter, omdat de R7 vooropnames heeft gemaakt heb je het moment van wegvliegen toch op de foto!

Zoals je ziet heb ik heel veel foto’s moeten maken met erg hoge ISO. De combinatie van bewolkt weer, telelens met niet enorm grote lichtsterkte en gewenste snelle sluitertijden zorgden ervoor dat ik de hoge ISO wel heel erg goed heb kunnen testen.

Een week voor Finland was ik op Schiermonnikoog en heb ik wat testen gedaan bij de vuurtoren. t/m ISO 1600 geloofde ik wel, maar wat gebeurt er als je verder gaat?

Nu komt het feit dat ik inmiddels de R5 en R6 gewend ben en met name die laatste is waanzinnig goed met ruis. Maar ja, bedenk dat de sensor 1,6x zo groot is en het aantal pixels slechts 60%. Je hebt dus 20 miljoen pixels op een 1,6x zo grote sensor als de 32,5 miljoen pixels bij de R7. De sensor van de R6 is 36.0 x 24.0mm en die van de R7 22.30mm x 14.80mm, oftewel, de R6 heeft iets meer dan 23.000 per mm2 en de R7 heeft er iets meer dan 98.000 pixels per mm2, meer dan 4x zoveel! Oh ja, de R5 heeft er 52.000 per mm2. Logisch dat bij de R6 de pixels minder last hebben van elkaar en de ruis daardoor enorm laag is.

Ik had dan ook niet anders verwacht dat de R7 meer ruis zou hebben en dat klopt ook.

Waar de R6 op ISO 3200 voor mij nagenoeg ruisvrij is, begin ik bij de R7 wel ruis te zien maar voor mij persoonlijk nog niet echt storend. Zelfs ISO 6400 is nog acceptabel maar heeft wel nabewerking nodig. Vanaf ISO 12.800 vind ik het niet fraai meer en zal ik ook alleen maar toepassen als ik niet anders kan. ISO 32.000 is in mijn ogen niet bruikbaar.

Zoals je ziet heb ik maar enkele punten van de R7 belicht en is het zeker geen volledig verhaal. Zo ben ik nog vergeten te vermelden dat de R7 aan de voorkant, rond het knopje voor de DOF-preview nu ook een AF/MF schakelaar heeft. Je zou je afvragen waar dat voor is tot je bedenkt dat Canon met steeds meer STM-lenzen komt die één universele draairing hebben. Wilde ik de 50mm f/1.8 op mijn R6 of R5 in manual focus zetten dan moest ik dat via het menu doen want de ring is ingesteld zoals je de derde extra ring op RF lenzen in zou stellen, in mijn geval voor onder en overbelichting. De R7 heeft nu een schakelaar waarmee STM lenzen in één keer op MF gezet kunnen worden.

Een andere softwarefeature is dat de R7 niet alleen belichtingssimulatie kan doen via het scherm (dus lichter als jij de boel overbelicht, etc.) maar nu ook scherptediepte simulatie. Met andere woorden, als jij het diafragma verhoogt zie je al in de live preview de scherptediepte vergroten. Klinkt heel handig, vooral voor macro, maar bedenk wel dat met weinig licht de autofocus accuratesse enorm achteruitgaat.

En zo zijn er nog meer features waarvan ik denk… nou Canon, zet die ook maar in de R6 en R5 met een software update! Andere features op de R7 heb ik persoonlijk minder mee en zijn vooral voor de JPG-fotograaf (allerlei scenes waaronder fish-eye effect, etc.).

Een goed lezer heeft vast wel door waar het heen gaat. De Canon R7 heeft inmiddels zijn plek in mijn tas verworven als nieuw eindpunt van mijn 100-500. Hij is enorm snel in focus, net als de R5, enorm veel BPS en de 1,6x crop zorgt voor een leuke extra verlenging. Met zijn 32,5Mp voor mij een enorme meerwaarde om samen met de R5 als vast koppel voor mij aan de slag te gaan. En dit voor een hele schappelijke prijs, zeker in vergelijking met de R6 en R5.

Toch heb ik ook duidelijk mijn kanttekeningen, met name de nieuwe lay-out van de achterkant, het feit dat hij kleiner is, de relatief kleine buffer en geen CF-Express slot ten opzichte van de 30fps en het feit dat er geen grip komt. De ruis bij hoge ISO vind ik lastig, ik ben misschien gewoon té verwend. Je merkt dat hij het op sommige punten aflegt tegen zijn veel duurdere grote broers, met name de R5. Zo is het achterscherm wat minder scherp en ook de zoeker minder goed. Maar dat is ook wel logisch gezien de prijs.

Al met al een aanrader maar ik hoop wel dat Canon heel snel met veel meer RF-S lenzen gaan komen want dat assortiment is nu nog echt te beperkt.

Pluspunten

• Veel megapixels
• Accurate en snelle AF en AF tracking
• Hoog aantal bps, zeer interessant voor dier-/vogelfotografen, vliegtuigen en raceauto’s
• Zeer goede interne stabilisatie (IBIS)
• Auto levelling
• Zeer schappelijke prijs
• Prima beeldkwaliteit
• Nieuwe extra features zoals RAW-burst, focus stacking met resultaat foto, etc.
• Q menu zelf te customizen, veel zelf aan te passen.
• Afdekplaatje flitsschoen
• AF/MF schakelaar voor STM lenzen
• 2 SD kaartsloten
• Film en fotografie meer losgekoppeld, aparte aan schakelaar voor film.
• C1 t/m C3 nu afzonderlijk in te stellen voor film en foto.
• Filmt tot 4K/60fps en 1024/100fps.
• Max. 30 minuten continue filmgrens is eraf!

Minpunten

• Body net wat kleiner dan R6 en R5
• Nieuwe lay-out achterkant waardoor ik vaak misgrijp (geen issue als de R7 je enige camera is)
• Ruis bij hoge ISO, vanaf 6400 echt duidelijk aanwezig
• Relatief kleine buffer voor 30fps
• Alleen SD, geen CFexpress
• Geen interne flits meer
• Draad remote weer, net als de R6, met een jackplug i.p.v. de mooie driepuntsstekker.
• Creatieve scenes lijkt mij vooral bedoeld voor de hobbyist terwijl deze camera veel meer aspiraties heeft.