Na lang wachten was het donderdag 8 september eindelijk zover. De nieuwste telg van Canon spiegelreflex camera’s, de Canon EOS 5D Mark IV, ging in de verkoop. Ja, ik had hier al lang op gewacht. Komend van de Mark II heb ik destijds het besluit genomen de Mark III over te slaan en op de Mark IV te wachten. Toen Canon met het megapixel monster de Canon 5Ds en zijn scherpere broertje de Canon 5DsR kwamen heb ik getwijfeld. Maar ik wilde eigenlijk een snelle AF en weinig ruis bij hoge ISO, en dat is toch waar de Mark IV mee zou komen. Een jaartje extra geduld werd vorige week beloond… tot afgelopen week de koerier van CameraNU.nl de straat in kwam rijden en ik na lang wachten mijn nieuwe camera in handen had. Op naar Drenthe en Schiermonnikoog…
Deze review is eerder verschenen als blog bij CameraNU.nl, zie hier.
De specificaties...
Alle technische zaken van de camera kan iedereen zelf lezen maar de belangrijkste cijfertjes zijn zijn de 30,4Mp fullframe, ISO tot maar liefst 32.000 (uitbreidbaar tot 102.400), 7 fps, 4K filmen tot 30fps (full HD tot 60 fps), het nieuwe dual pixel RAW waarmee je achteraf micro aanpassingen aan je scherpstelling kan doen, de nieuwe Digic 6+ processor, 61 AF punten waarvan 41 crosstype en verder touchscreen, NFC, Wifi en GPS. Een hele mond vol aan cijfers en technische zaken. In hoeverre deze zaken voor jou van (of mij) van belang zijn is moeilijk te zeggen. Eerlijk is eerlijk, wat je nooit hebt gehad op je camera mis je ook niet... maar nieuwe features brengen wel nieuwe mogelijkheden. Deze review is niet gebaseerd op exacte grafieken of metingen, het zijn puur mijn ervaringen met deze camera.
Bediening
Het gevoel en de bediening lijken erg op mijn Canon 7D mark II wat ik erg prettig vind, twee body’s die nagenoeg gelijk aanvoelen en bediend worden, dan hoef je niet te zoeken of je te vergissen. Tot nu toe heb ik gewerkt met de Canon 5D Mark II samen met de 7D II en dan is er behoorlijk wat verschil in bediening want samenwerken niet makkelijker maakt. Nu is alles gelijk, van grootte oculair (handig voor je hoekzoeker) tot hoe de life-view en filmen aan toe, incl. zelfs de aan/uit schakelaar. Enige waaraan je snel beide camera's kunt onderscheiden is dat de 7D een flitser heeft...
Dag 1: meteen aan de slag met de boomkikkers
Meteen de eerste dag ben ik naar Drenthe getogen om vandaar door te reizen voor 4 dagen naar Schiermonnikoog. In deze dagen heb ik de 5D4 eens goed aan de tand gevoel en gekeken hoe hij presteert in mijn takken van de natuurfotografie: macro, landschap, nacht en dieren. Dus… koerier net de straat uit, snel accu erin… eeh… leeg… eeh… gelukkig nog voldoende accu’s van de andere camera’s… kijken of hij werkt en op weg. Met de camera nog maar nauwelijks in bezit ging de reis via Drenthe naar Schiermonnikoog. In Drenthe op bezoek gegaan bij een collega fotograaf om samen met hem op zoek te gaan naar boomkikkers. Door de lange rit was ik niet zo vroeg ter plaatse en was het inmiddels al behoorlijk warm en het licht al lekker hard. Sommige fotografen zeggen dat je niet kan fotograferen met hard licht maar ik vind dat een goed fotograaf overal mee kan omgaan. Natuurlijk kun je dan je toevlucht zoeken tot schaduw (of paraplu) maar juist het harde contrast trekt mij niet alleen… gaf mij ook de mogelijkheid om te zien hoe de camera daarmee omgaat.
Bewapend met de Canon EF 100mm f/2.8L Macro ben ik de piepkleine boomkikkertjes te lijf gegaan met de autofocus van de 5D4 testend. Na de 5D Mark II is het een verademing. Ik ben de 7D Mark II gewend en het is fantastisch een full frame camera in handen te hebben met dezelfde accurate en snelle autofocus. Het verschuiven van focuspunten levert een perfect scherp beeld op en ik liet al snel mijn Benro statief staan om heerlijk uit de hand te fotograferen. Bijna alle macro beelden op f/2.8 geschoten, juist om de accuraatheid van de AF te testen… en nagenoeg alles perfect scherp!
Dag 2 t/m 4: Aan de slag in de nacht op de donkerste plek van Nederland: Schiermonnikoog
Ik voel mij echt ‘natuurfotograaf’, geen wildlife, macro of landschap. Ik fotografeer natuur – liefst de sfeer en indruk - en als daar een macro, dier of landschapsbeeld bij hoort fotografeer ik dat. Als ambassadeur van de Nacht van de Nacht wil ik iedereen de echte sfeer van de nacht laten beleven, hoe het is als het ècht donker is. En waar beter kun je dat vastleggen dan op de donkerste plek van Nederland… Schiermonnikoog.
Nachtfotografie is gebaat bij hoge ISO. Raar misschien want je zou juist van statief een lage ISO verwachten. Toch krijg je met een hoge ISO de meeste sterren te zien en mijn doel was het hemellichaam met de meeste sterren… de melkweg. Met mijn 5D Mark II ging ik nooit hoger dan ISO1600 (enkele uitstapjes daargelaten), de 7D Mark II kan prima overweg met ISO 3200 of zelfs 6400 maar nog hoger te gaan met weinig noemenswaardige ruis is de droom voor iedere nachtfotograaf. De 5D Mark IV kan maar liefst tot ISO 32.000 maar dit weekend heb ik vooral op ISO 12.800 geschoten. Gewoon om te kijken hoe hij voor mij presteerde. Bewapend met de Samyang 14mm f/2.8 ben ik de diep donkere kwelders in getogen, wachtend tot de maan was ondergegaan na 24:00 en heb gefotografeerd met ISO 12.800, f/2.8 en 30” sluitertijd (deze keer mijn statief maar wel gebruikend).
Wat ruis betreft ben ik enorm onder de indruk. Ik zie minder ruis op 12.800 dan met mijn Mark II op 1600, kleuren worden perfect weergegeven en het is voor mij een koud kunstje zelfs de gaswolken van de melkweg mooi weer te geven.
Om de ruis goed in beeld te brengen heb ik de vuurtoren van Schiermonnikoog als onderwerp gekozen, altijd een leuk object omdat je met de juiste instellingen de stralen mooi weer kunt geven. Een sluitertijd van ca. 1” is ideaal maar in de donkere nacht betekent dat ofwel een zeer lichtsterke lens ofwel een erg hoge ISO. Normaal pak ik dan de Samyang maar sons wil je iets kunnen inzoomen. Daarom nu mijn Canon EF 16-35mm f/4.0L gebruikt en de ISO lekker opgehoogd
Onderstaande beeld is het volledige beeld waaruit ik 100% uitsnedes heb genomen met verschillende ISO waarden.
Ik ben oprecht verrast door de grote bruikbaarheid van ISO 12.800 moet bekennen dat ik helaas vergeten ben om ook 25.600 en 32.000 te testen. Maar dat komt nog wel een keer… voor nu en mij is dit al geweldig en geeft enorme mogelijkheden zoals de vuurtoren met de grote beer of een selfie met hoofdlampje (erg populair op het moment)
Wederom ben ik erg onder de indruk van de mogelijkheden. Uit één enkele belichting kan ik bijna een HDR achtig beeld creëren, zoveel informatie zit in de RAW file. Dit heeft heel veel potentie en maakt HDR of exposure blending een stuk minder noodzakelijk. Daarna heerlijk verder geschoten met de groothoek, deze keer wel in combinatie met mijn Benro filters, simpelweg omdat ik er zo graag mee werk en ook daarbij wil weten hoe camera en filters met elkaar overweg gaan.
Laatste tak van sport in de natuurfotografie: dieren
Schiermonnikoog staat bekend als vogeleiland dus dat zou wel goedkomen. Nu waren er door het warme weer helaas nog niet zoveel doortrekkers die het eiland onderweg naar het zuiden als rustplaats even aandoen. Het was even zoeken. Groot was dan ook mijn geluk toen op het strand een jonge zeehond bleek te liggen die van het warme zonnetje aan het genieten was. Rustig naderbij gekropen was de zeehond weliswaar nieuwsgierig maar niet bang. Aan het spoor op het strand te zien was hij prima mobiel maar bij mij verroerde hij zich niet, geeuwde luid, rolde in de zon en genoot van warmte en mijn aandacht. Samen met mijn geliefde grote-dieren-lens, de Canon EF 100-400mm f/4.5-5.6L II kroop ik met de 5D4 al tijgerend naderbij.
Toen de zeehond mij nog niet zat was kon ik toch niet laten om nog de 16-35 erop te zetten en nog wat dichterbij te kruipen. Dit laatste beeld was voor mij het ultieme genot… zowel voor zeehond als voor mij.
En daarmee heb ik dit fantastische dier alleen gelaten en teruggekeerd naar de wal.
Veel heb ik nog niet kunnen testen zoals de dual pixel raw, het hele filmen, de GPS, wifi connectie of NFC. Maar een snelle test van de AF tijdens life view deed de verbazing weer torenhoog rijzen. Met je vinger tik je op het scherm waar hij scherp moet stellen en in een fractie van een seconde is hij scherp, een tikje ergens anders verlegt binnen eveneens een fractie van een seconde de scherpte. Indrukwekkend.
Als echte fotograaf heb ik vooral gefotografeerd, het testen van features puur om het testen is niet echt aan mij besteed. Ik moet er een doel mee hebben dan ga ik het testen. Maar van wat ik heb gezien en ervaren de laatste 4 dagen hebben mijn wachten meer dan beloond. Ik kan niet oordelen over of je moet upgraden vanaf de Mark III of zelfs een vergelijk maken met de 1D X maar voor mij is de 5D4 dé camera. Zoals de 5D2 dat 7 jaar geleden ook was!
Een weekje later: de Finse herfst met noorderlicht en beren!
Even later ondernamen mijn nieuwe maatje en ik voor maar liefst de 13e keer de overtocht naar Finland voor de herfstreis met cursisten. En ook daar heb ik heerlijk de nieuwe Canon 5D Mark IV verder kunnen uitproberen. Vooral veel gefotografeerd en geprobeerd, geen labtesten uitgevoerd of features bekeken maar vooral wennen en mee leren werken. Dat dit gelukt is getuige onderstaande beelden!
Geef een reactie