Mocht je mij volgen op o.a. de social media dan heb je misschien wel gemerkt dat ik na mijn vulkaan avontuur een poosje ben ‘weggeweest’. De afgelopen twee maanden heb ik een fotografische break gehouden. Deels vrijwillig maar vooral ook noodzakelijk. IJsland en de vulkaan waren geweldig, ik heb genoten en de adrenaline tot het uiterste geperst… en toen was het op. Tijd voor bezinning en figuurlijk wat afstand. Een fotodip. Eén waar ik inmiddels weer uit aan het krabbelen ben en veel van geleerd heb. En dat wil ik met je delen. Geen gouden tips, geen humor maar dingen die mij hebben geholpen en misschien jou ook wel kunnen helpen. Hopelijk niet nu maar misschien in de toekomst…
2020/21… slechte jaren
Ik wil niet te persoonlijk worden in dit verhaal want ik hou privé en werk graag gescheiden. Helaas voor mij heb ik een beroep waarbij beide onlosmakelijk aan elkaar verbonden zijn. Ik hoor velen die zeggen dat ze van natuurfotografie tot rust komen, dat ze stress en onrust van zich af kunnen zetten als ze eenmaal, al dan niet met camera, in de natuur komen. Voor mij geldt dat absoluut niet. Ik heb juist rust nodig om überhaupt in de flow van de fotografie te komen. Stress, verdriet of onvrede zorgen er bij mij juist voor dat fotograferen zwoegen wordt, ik ben dan verre van creatief en kom met meer frustratie thuis dan waarmee ik op pad ben gegaan.
2020 was voor mij een turbulent jaar wat begon met het feit dat ik halsoverkop Noorwegen ben ontvlucht om aan een quarantaine daar te ontsnappen. Toen dacht ik nog dat ik in juni wel weer terug kon maar inmiddels meer dan 1,5 jaar later vertrek ik nu pas weer voor het eerste naar Finland. Ten tijde dat je dit leest is mijn Finland herfstreis weer begonnen en kijk ik terug op 7 geannuleerde reizen. Voor een ZZP’er als ik een behoorlijke aderlating. Natuurlijk geldt dit niet voor mij alleen, dat besef ik mij terdege. Het was voor iedereen zwaar. Maar bij ons bleef het hier niet bij. Eerst viel onze oude vriend weg, later onze kat en daarnaast heeft eind 2020 tot maart 2021 in het teken gestaan van intensieve mantelzorg door mijn vrouw waarna er in mijn familie een enorme klap kwam die nu nog steeds doorgaat…
Nee, 2020 en 2021 gaan in huize van de Wielen niet de analen in als beste jaren…
Niet zeuren maar doorgaan
Dat was het devies de afgelopen anderhalf jaar in huize van de Wielen. Niet bij de pakken neerzitten maar jezelf bij elkaar pakken en doorgaan. Nieuwe ontwikkelingen, webinars, filmklussen, ontwikkeling van maar liefst 3 online fotocursussen (nachtfotografie, macro fotografie en macro hulpmiddelen), een goedlopend YouTube kanaal en vele andere online dingen heb ik opgepakt. Ik heb iedereen gek gemaakt met ‘mijn oranjetipjes’ en uiteindelijk de kans gegrepen naar IJsland te gaan voor de vulkaan.

En toen was het op. Afgelopen zomer raakte ik – eindelijk? – in een dip. Misschien was het ook het wachten erop. Ik was moe, intens moe, ’s avonds rolde ik om en ’s morgens was ik mijn bed niet uit te branden. Ik heb toen meteen afstand genomen van de social media en mijzelf 2 maanden foto-vrij gegeven. Nu ben ik het weer aan het oppakken en ik heb veel geleerd afgelopen maanden. Ik heb niet de wijsheid in pacht maar kan wel vertellen wat mij geholpen heeft.
Tip #1: accepteer de dip
Dit was voor mij misschien wel het allermoeilijkste: accepteren. Ik ben fotograaf en vond dat ik gewoon door moest kunnen gaan. Ik ben sterker dan dit, ik sta hierboven, gewoon doorgaan. Nee dus. Dat werkte bij mij niet. De frustratie werd alleen maar groter en ik zal je de resultaten besparen. Op zich allemaal niet slecht maar geen beelden waar ik bij van werd. Toen heb ik het maar geaccepteerd en heb ik al mijn banden met fotografie en de buitenwereld uitgezet. Facebook uit. Instagram uit. YouTube uit. Computer uit. Camera uit. Even helemaal niets. Soms is het gewoon zoals het is. En oh wat was dat lekker toen ik mij er eenmaal aan heb overgegeven…
Tip #2: heb vertrouwen
Na een paar weken van ‘geen-f0tografie’ begon de paniek wel weer op te steken. Zou het wel terugkomen? Wat als ik nou nooit meer zin heb in fotograferen? Hoe moet dat? Allemaal domme gedachten die mij niet hielpen. Gewoon vertrouwen hebben dat het wel weer komt en genieten van het moment dat je niets hoeft. Ik heb, net als de social media, al deze gedachten snel weer uit moeten zetten om mij weer over te kunnen geven aan de dip. So be it. Daarna zien we wel weer verder. Geen problemen oplossen voor ze zich aandienen.
Tip #3: doe iets compleet anders
Ik ben compleet andere dingen gaan doen in de vakantie. De schuur opruimen, samen met mijn vrouw de zolder onder handen genomen. Mijn hobby van messenmaken nieuw leven ingeblazen. Ons Scouting kamp voorbereid en mij gaan bekwamen in leerbewerking. Dingen maken met je handen, creatief op een heel andere manier. Pretentieloos, zonder dwang om te presteren, zonder drive om op de social media de voortgang te laten zien. Puur voor mezelf. Ik heb al 1,5 jaar gitaarles (na 30 jaar mijzelf hebben leren spelen) en heb een elektrisch gitaar gekocht… gewoon voor mijzelf. Lekker compleet anders. Wat heerlijk…
Tip #4: niets moet!
Dat was voor mij zo heerlijk: durven te besluiten dat niets moet. Ik heb dan ook heel veel prachtige ochtenden aan mij voorbij laten gaan omdat ik simpelweg geen zin had. Alleen maar dingen doen waar je zin in hebt. Niet die dwang voelen van ‘het is mooi dus je moet op pad‘ of ‘op facebook vragen ze waar je blijft? Waar zijn je nieuwe beelden?“. Echt het besluit dat je alleen maar iets gaan doen als je er echt zin in hebt klinkt misschien vreselijke luxe en lui maar het is meer iets in je hoofd. Puur het feit dat je toegeeft aan het feit dat niets hoeft maakt dat alles meer een vrije keuze is, puur omdat jij het wil. Dat werkte voor mij erg bevrijdend.

Tip #5: begin eenvoudig
Wat simpel is, is voor iedereen anders maar ik merkte dat het voor mij makkelijkste was om op een gegeven moment weer te beginnen met opdrachten. Duidelijk kaders wat er fotografisch van mij werd verwacht. Geen vrij werk met drive tot creativiteit, geen zoektocht naar unieke locaties of soorten, geen stress van het beste licht maar gewoon duidelijke kaders. Zo heb ik mijn workshops opgestart waaronder de Wadden Masterclass. Ik had geen enkele drive of plan voor mezelf anders dan het begeleiden van mijn deelnemers. Als ik de camera niet aan zou raken, zou dat niet erg zijn, mocht ik wel zin hebben dan zou ik alleen maar doen waar ik echt zin in had.

Tip #6: fotograferen alsof niemand kijkt
Toen ik eenmaal merkte dat ik weer zin kreeg om de camera op te pakken ben ik gewoon begonnen alsof niemand kijkt. Gewoon lekker in mijn comfortzone, foto’s maken die mijzelf geen uitdaging bieden maar waarvan ik weet dat ik makkelijk tot een goede resultaat kan komen en vooral foto’s waar ikzelf heel erg blij van wordt. Guilty pleasures. Zonder na te denken over een publiek, likes op social media of potentiële klanten. Puur voor mezelf om mezelf te stimuleren weer heel erg blij te worden.
En op dat punt ben ik nu gekomen. Meer tips heb ik voorlopig niet voor je want ik ben nog niet verder dan dit. Mijn huidige beelden zijn resultaten van een blij gezicht, het hervoelen van de kick van het moment en het genieten van weer in de natuur te zijn. Ik geniet met volle teugen, met of zonder camera en heb alle vertrouwen dat ik binnenkort weer volledig up&running ben. Nu zit ik in Finland met een club leuke deelnemers te genieten van de Finse herfst en de blije gezichten die ik mag begeleiden. En als ik zin heb maak ik zelf ook foto’s…
succes,
Johan
Erica zegt
Johan ik hoop van harte dat je weer het plezier beleeft aan fotograferen.
Je kon helemaal vol zijn over de kievitsbloem.
Voor veel mensen zijn de afgelopen jaren niet makkelijk geweest.
Ook voor mij zijn ze niet gemakkelijk geweest ik heb moeten leren mijn beperkingen te accepteren en nog steeds heb ik er moeite mee.
Maar wanneer ik jouw verstilde foto’s van de natuur zie dan komen de tranen in mijn ogen om dat ik het herken.
En je passie voor de natuur voel en daarvoor mijn dank.
Ik wens jou en je familie sterkte toe.
Johan van der Wielen zegt
Hoi Erica, dank je wel voor je reactie. Inmiddels is deze blog al meer dan een jaar oud en is alles weer anders, dan nog waardeer ik je hart onder de riem!
Jan Milloen zegt
Je moet het uiteindelijk voor jezelf doen, Johan. En iets heel belangrijk dat je vergeet is dat je anderen begeestert en gelukkig maakt. Ik heb je maar 1 keer live meegemaakt en mijn ervaring was : zo’n eenvoudige en toch speciale man. Als ik ooit naar Finland of de Wadden ga, is het met de enige echte anders niet. Je bent een “ster” door wat je bent en voor anderen betekent, niet door wat anderen van je vinden. Al die sociale media en druk moeten een mens wel onderuit halen.Onlangs heb ik een goede gehoord : “ik ben graag de beste versie van mezelf”. Dus blijf jezelf en ja de boog kan niet altijd gespannen staan, af en toe moet je tijd voor jezelf maken. Dat is geen schande. We hebben je gemist maar je ziet wij hebben het ook overleefd. Dus zelfs jij hebt recht op me-time.
Doe het dus maar rustig aan en neem je tijd.
Groeten,
JAN
Johan van der Wielen zegt
wow Jan, ik ben er stil van. Dank je wel!
George Mesman zegt
Hi Johan,
Goed om te lezen dat je de zaak onder controle lijkt te krijgen, hier en daar herkenbaar. In je verhaal lees ik een “bevrijding” die blijkbaar noodzakelijk was.
Los van dit onderwerp was het voor mij persoonlijk leuk om de vulkaan terug te zien waar ik het laatste halfjaar van genoten heb via youtube. Schitterende prent door jou gemaakt.
Johan van der Wielen zegt
Hoi George,
Dank je wel voor je fijne reactie!
Jeannette Mulder zegt
Bedankt voor delen! Heel herkenbaar verhaal……….
FB….ben ook niet meer zo fanatiek meer, sla ook vaak schitterend ochtendje over, besteed nu de tijd liever wat nuttiger…. vind ook heerlijk dat niks moest……
Verder wens ik jou sterkte met nieuw stap voor stap…….
Johan van der Wielen zegt
Dank je wel!
Bep zegt
Dank voor deze ontboezeming! Heel herkenbaar en absoluut voor velen de moeite waard om het eens te lezen. Niets moet en alles mag is een regel die ik nog steeds volg. Gekscherend zeg ik tegen iedereen ”ik doe alleen maar leuke dingen tegenwoordig” maar ….. je hebt ook nog wel wat verplichtingen denk ik zo. Zelf heb ik ooit van mijn hobby een beroep kunnen maken en moest ik op zoek naar een nieuwe hobby. De valkuil is altijd wel aanwezig, omdat je steeds een stapje verder wilt in dat wat je bezig houdt. Zolang je je daarvan bewust bent is het niet erg en herken je het patroon.
Ik wens je veel sterkte en wijsheid.
Johan van der Wielen zegt
Dank je wel!