’s Avonds bekijk ik standaard de weersverwachtingen ensta ik altijd nog even buiten te kijken naar de hemel. Bij ook maar de geringste potentie staat de wekker vroeg. Ik probeer een uur vóór zonsopkomst ter plaatse te zijn voor het mooiste licht. Alles geïnstalleerd, statief opgezet, wachtend op het beste licht. En op dat moment wordt mijn gelukzalige gevoel wreed onderbroken… “zo , wat zijn wij hier zo vroeg aan het doen?”
Domper van de dag
Ook al is het maandagmorgen, ook al ga ik met groot natuurrespect het veld in, ook al kijk ik altijd uit niet te verstoren, ook al ken ik de fauna ter plaatse ontzettend goed … op dat moment ben ik de grootste crimineel die er rondloopt. Hoe haal ik het in mijn hoofd om vóór zonsopkomst in de natuur te gaan. Juist ik, voorbeeldfunctie, wordt geacht mij aan die (in mijn ogen onbegrijpelijke) regels te moeten houden. Resumé van deze ochtend: mooi licht gemist, fotokans verkeken, rotgevoel, dikke prent en gemeen kijkende BOA.
Natuurfotografen zijn moordenaars!
Kan iemand zich nog de ophef uit 2007 nog herinneren? Twee ‘natuurfotografen’ zouden in de Biesbosch boomkikkers hebben bespoten met vloeibaar stikstof om ze zo makkelijker te kunnen fotograferen. Kop op GeenStijl: ‘Gezocht: Moordende natuurfotografen’ (de link mag u lekker zelf googlen). En zo begon de zoveelste heksenjacht op ons natuurfotografen. Een paar dagen later werd ik – liggend bij een tweetal paddestoelen – door een gedistingeerde oude heer gevraagd of ik een ‘natuurfotograaf’ was. En op mijn toen nog trotse bevestigende antwoord (ik was net fulltime bezig) liep hij weg met de legendarische woorden ‘weer zo’n moordenaar’. Fijn hè, sta je dan met je goede gedrag. Sterker nog vloeibaar stikstof is -196 graden en onmogelijk in een spuitbus mee te nemen. Maar goed, het is erg des Nederlands om je mening te baseren op mediale emotie in plaats zelf feiten te gaan verifiëren …
Heksenjacht op de ‘natuurfotograaf’
En zo lopen we van de ene heksenjacht in de andere; sneeuwuilen gaan dood dankzij ons evenals de velduilen, wij jagen edelherten op in de Veluwe met fotografische drijfjachten en wij maken selfies met jonge beesten. Ongetwijfeld zitten er kernen van waarheid in, natuurlijk zullen wij in onze gelederen vreemdgangers hebben die het niet zo nauw nemen met ‘verantwoorde natuurfotografie’ maar ik ben ervan overtuigd dat het grootste deel van ‘ons soort mensen’ gewoon heel veel plezier beleeft aan en in de natuur. Helaas worden dergelijke incidenten maar al te graag aangegrepen om ‘de natuurfotograaf’ te weren èn… een extra oogje op ons te houden.
Commercieel medegebruik
Ja lieve kijkbuiskindertjes, als hobby fotograaf mag u nog wel in de natuur fotograferen maar ik eigenlijk niet. Ik ben een ‘beroepsfotograaf’ en ik maak commercieel gebruik van de natuur, ik verdien geld aan het bos en dat mag niet. Want het bos is niet van mij.
Ja, maar juist ik laat de schoonheid van de natuur zien, juist ik voel mij ambassadeur van de Nederlandse natuur en juist ik wil iedereen laten zien hoe divers, kostbaar en overweldigend onze gebieden zijn. Ik zal niet zover gaan dat ik geld wil hebben voor mijn werk maar in plaats van mij te zien als potentieel natuurterrorist zou de beheerder ook blij kunnen zijn dat iemand als gastheer mensen meeneemt de natuur in en laat zien hoe je op verantwoorde wijze de natuur kunt bewonderen. Als natuurfotograaf neem juist ik mijn verantwoordelijkheid en investeer zelf in mijn eigen mijn eigen fotografische projecten waarmee de Nederlandse gebieden geheel gratis positieve reclame krijgen. Zie het ook eens van deze kant! Ik zou zeggen, zullen we eens samen gaan werken? Ik als gastheer wil best voor beheerders een goed woordje doen… als ik daarvoor ook op mijn verantwoorde wijze jullie natuur mag vastleggen. Dan staan we pas samen sterk!
Altijd maar zelfkritiek
Wat ik bijzonder sterk vind aan ons natuurfotografen is de grote dosis zelfkritiek. Niet van iedereen natuurlijk maar wel van velen. Ook vele van mijn collega columnisten schromen niet zichzelf en ons allen een spiegel voor te houden van ons gedrag. Ik ben daar groot voorstander van, zo blijven we kritisch kijken naar onszelf, gaan we niet te ver, blijven we wel verantwoord bezig. Niet alles voor een mooie foto, etc. etc.
Viva la natura photographica revolucion!!!
Máár… door die vele zelfkritiek lopen we ook het risico dat anderen ons ook zo gaan zien. Waar rook is, is vuur, toch? Onze gezonde houding wordt ook wel eens tegen ons gebruikt. En daarom roep ik op tot revolutie! Natuurfotografen sta op! Wij zijn verantwoord bezig, wij houden van de natuur, wij springen op de bres als onze natuur ten prooi dreigt te vallen aan een projectontwikkelaar. Waarom zouden wij juist de natuur kapot maken? Een schilder vernietigt toch zijn atelier niet? Maar wij willen op de mooiste momenten van de dag onze gebieden bezoeken, mooiste licht voor zonsopkomst, na heldere sterrennachten, zonder schade te maken van de paden af om de mooiste planten en paddenstoelen te fotograferen, urenlang verscholen wachten op de mooiste vogels. Wij zijn geen potentiële natuurterroristen die opgejaagd en opgewacht moeten worden door BOA’s, wij zijn jullie gastheer! Kom daarom op voor jezelf, laat zien dat je verantwoord bezig bent en claim je plek en je rechten!
Volg mij, u alle natuur-kruisridders,
Ché Natura
Geef een reactie