Tijdens fotoreizen ontstaan er altijd trends, grappen die tijdens die reis leuk zijn maar die niemand anders snapt (of grappig vindt). Door vermoeidheid, groepsgevoel en adrenaline kunnen de meest simpele opmerkingen of ideeën ineens viral worden. Tijdens de reis kan zo’n viral de gezamenlijke factor zijn, de inside joke, zo van “… wij begrijpen elkaar … “. En als je dan die deelnemers nog een keer tegenkomt knipogen we tegen elkaar, wij weten iets wat de rest van de wereld niet weet (of zou willen weten). Zo herinner ik mij viral van de Swedish Chef met zijn chocolate Moose (iets met de kookkunst van mijn partner-in-crime tijdens de reizen en de elanden), foute slogans voor onze fotoreizen (“loop je met je statief te pielen… doe dan een workshop bij van der Wielen”) of “gebruik een statief”. Maar wat er de laatste reis gebeurde zal je stijl achterover doen slaan… (zo begint toch een goede viral?).
1 foto voor 
6,5 miljoen. Met schaamrood op mijn kaken moest ik bekennen dat ik nog nooit van deze van oorsprong Australische – blijkbaar – beroemdheid had gehoord. En dus stond de hele groep om mijn heen toen ik bibberend zijn naam in Google Images intypte… binnen 10 seconden waren al mijn kegeltjes (dat zijn de kleurreceptoren in je ogen) volledig over hun toeren van zoveel overkill aan saturatie, HDR, vibrance and clarity. Onze nuchtere Hollandse insteek – te midden van de Noorse Lofoten eilanden – was dan ook weinig positief. Van’typisch Amerikaans’ tot ‘wat afgrijselijk’ en zelfs … ‘volgens mij zijn die kleuren niet echt’.
En toch…
6,5 miljoen waard maar voor 10% daarvan doe ik het ook hoor!Maar ja, ondanks alle rede, artistieke gevoelens en weerstand tegen zoveel commercieel geweld (Peter Lik is gewoon een bedrijf met diverse eigen galeries) bekruipt je wel het gevoel van … hij verdient er wel goed mee. En dat is toch wat ook het gezin wel prettig vindt, want ‘kunstzinnige creatieve uitingen waarmee ik de kijker wil laten delen in mijn ervaringen in de natuur’ smaken niet lekker op brood.
Eerste schreden ‘becoming Master Photographer’
Wat dan begint als een geintje wordt al snel viral. Terwijl de deelnemers zich richten op hun eigen projecten, thema’s en beeldverhalen tijdens deze gevorderde fotoreis, LIKt een klein stemmetje aan het oor van deze fotograaf: “verkoop je ziel, maak naam, doe gek … wordt beroemd en rijk… zo moeilijk kan het niet zijn“. En zo begon ik aan mijn eigen zoektocht naar ge-LIK-te beelden. Mijn aversie tegen HDR opzij zettend ging ik op zoek naar die foute momenten op de dag: the golden hour when nature is on fire. De laatste zonnestralen die nog de berg beschijnen, reflectie van knalrode wolken in het water, dramatische zonsondergangen, selfies bij knallend noorderlicht en heerlijke over-the-top kleurtjes. En zo kwam ik erachter dat je als Master Photographer het nog makkelijker hebt dan ik al dacht. Je werkt alleen rond zonsop- of ondergang (want daartussen is het licht niet interessant, geen knal kleurtjes) en als het té bewolkt is of juist té helder heb je ook vrij. Jeetje wat een bestaan. Het grote geld begint steeds meer te lonken…
How-to…
De grote truc was natuurlijk hoe je die waanzinnige beelden van de meester kunt reproduceren. Want je wint natuurlijk niet heel eenvoudig zoveel awards, credits of aandacht. Toch bleek ik ook daar al snel een illusie armer te zijn, niet alleen het tijdsmoment op de dag is erg aanvoudig in te schatten, niet alleen heb je het als fotograaf makkelijk wat tijdstip betreft… nee ook de nabewerking bracht mij weinig moeilijkheden. Contrast, clarity, vibrance en saturation bleken de keywords. Soms een extra gradiëntje en klaar is Johan-van-der-Lik, ge-LIK-te beelden blijken prima na te maken…
Laatste stap… narcistische fotografie
Met de laatste stap in het ver-LIK-ken van mijn fotografie bleek ik nog de meeste moeite te hebben. Als beroemd Amerikaans fotograaf dient elke tweede foto een selfie te zijn, liefst met hoofdlampje in de lucht schijnend naar de melkweg, noorderlicht, sterren, noem maar op. Ik heb dan toch wat schroom als Nederlander. Wie wil nou een foto kopen met de maker erop? Maar goed, ik ben wel zo iemand die áls hij ergens voor gaat ook all-the-way gaat. En daarom heb ik ook de laatste stap genomen:
Roarrrrrrrrring!!!!!!
En toen was het hek van de dam… ik begon mij steeds meer in mijn idool te verdiepen en heb zijn introductie film wel tig keer gezien … “I’m just an ordinary bloke from down under, came to the states and never looked back… ” (inclusief prachtig arm gebaar). Ik vond foto’s van mijn held en heb tijden gekeken naar deze prachtige stoere foto, blote armen, hoed op… waanzinnig hoe hij in mijn ziel lijkt te kijken en mij triggert om op pad te gaan… en daarom – als eerbetoon aan mijn held – hieronder hoe ik zijn voorbeeld volg. Ben ik te min? Nee, om succesvol te zijn, moet je in jezelf geloven! Sterker nog… het is veel stoerder om in hartje winter op Lofoten zo stoer te kijken met blote armen dan in warm Amerika… “eat your heart out Lik!” Johan is roarrrrring!!!
de Nieuwe Johan
Ik hoop dat jullie ook van Amerikaanse landschapsfoto’s houden… want dit is de start van de nieuw Johan! Binnenkort in het workshop assortiment “ge-LIK-te natuurfotografie“, “LIK je rijk met natuurfotografie” en “creative LIKes“. Hou mijn website in de gaten!
lique zegt
Whoehahahahaha….
Even bijkomen:
Johan, blijf alsjeblieft je eigen, ongeLIKte prachtige in-weer-en-wind, voor -en door dag en dauw, avond, nacht en ontij foto’s maken…alsjeblieft! Ik snap dat je een beter belegde boterham zoekt maar zet er dan een andere naam onder.
On topic:
Ik ben gruwelijk allergisch voor dit soort van Aussie/AmerikaanseHDR kitsch. Ik word altijd erg nerveus van die kriegeligheid in die foto’s. Ik kan er gewoon niet naar kijken. Doet me zo denken aan van die kitschirige Amerikaanse schilderijen met van die opgepompte landschappen, yaiks.
Johan van der Wielen zegt
haha… jammer dat je het niet zo mooi vind 🙂 Toch is het wel een feit dat natuurfotografie in USA veel meer gewaardeerd wordt dan in Nederland. Daar worden fotograferen nog gewoon betaald voor hun werk, hier is het bijna beledigend als je geld durft te vragen voor een foto.