De Floralist
een heerschap op Schier

We schrijven het jaar 2017 in de maand juni. Schiermonnikoog baadt in een overdaad aan bloemen en planten. Met wel 11 soorten orchideeën en diverse zeldzame rode lijst planten is het niet verwonderlijk dat niet alleen vogelaars de boot naar het eiland weten te vinden. En te midden van de vele wandelaars, fietsers, vogelspotters en plantenliefhebbers treffen we een groep fotografen aan en… de Floralist. Over hem… gaat dit verhaal.

De flora reeks van 55

Als ieder jaar ga ik ook dit jaar in juni weer voor een waddenworkshop naar het eiland. De zon komt niet meer bepaald op arbotijden op voor sfeervolle sunrises en ook de zonsondergang is wat aan de late kant, maar tussendoor kunnen bloemenfotografen hun hart ophalen aan de zee van bloeiers in duinen, kwelders en op de polder. Samen met mijn vaste partner in crime, fotograaf en plantenkenner Henk Muijs, hebben wij inmiddels alle delen van de vermaarde ’55’ reeks eilander boeken uit. Het begon in onze begintijd met het boekje ‘de 55 algemene planten van Schiermonnikoog’ waarna wij al snel verder gingen met het boekje ‘de 55 minder algemene planten van Schiermonnikoog’. Je begrijpt al dat toen wij ook dit tweede deel uit hadden, wij met smacht wachten op het nog te schrijven deel 3. Als ideeën en wensen hebben wij reeds aangedragen een boekje te maken over ‘de 55 niet voorkomende planten op Schiermonnikoog’, ‘de 55 uitgestorven planten op Schiermonnikoog’ of ‘de 55 uitgebloeide planten op Schiermonnikoog’. Of de schrijver onze wens gaat honoreren is nog steeds onduidelijk. Ieder jaar weer kijken wij vol spanning in de boekhandel of we verder kunnen met ons te verdiepen in de bloeiers van het eiland, maar vooralsnog voelen wij ons, met alle bestaande delen uit, de expert op bloemen- en plantengebied.

Kale jonkers en kattendoorns

Het is zaterdag als wij de groep fotografen, na een uitgebreide briefing over macrofotografie en planten, meenemen naar de eerste plek vol bloemen. Hier, zo hebben wij de dag ervoor tijdens onze voorverkenning gezien, staan vleeskleurige orchissen, rietorchissen, moeraswespenorchissen, de laatste grote keverorchissen en andere kenmerkende planten als kale jonkers, aardbeiklaver, kattendoorn en knikkende distel prachtig door elkaar in een palet van kleuren. Al snel zie ik overal fotografen voorzichtig manoeuvreren tussen de vele zeldzame orchideeën, spelend met onscherpte, belichting, flitsers en lenskeuze. Terwijl ik mij vooral bezighoudt met het begeleiden op fotografisch vlak, vertelt Henk over de vele soorten die de deelnemers hier kunnen treffen. Door kennis gaat de natuur leven is ons devies en dankzij de ’55-boekjes’ voelen wij ons expert op eilander bodem.

Als u begrijpt wat ik bedoel

Op het fietspad zien wij een gedistingeerde oudere heer met dito grijze baard en een met parels behangen dame op duidelijk gehuurde elektrische fietsen aan komen trappen. Ondanks de ondersteuning heeft dit stel-van-stand toch moeite met het zachte zeebriesje dat voor hun toch net vanaf de verkeerde kant komt. Om hun gebrek aan fietsvaardigheid en/of conditie te verbergen is het heerschap op zoek naar een welkom excuus om de inmiddels al 400m lange tocht vanaf het dorp te kunnen onderbreken. Helaas blijken wij dit excuus te worden. Met luid bombarie parkeert Heer Olivier zijn elektrische schicht – waar uiteraard ook de nodige orchideeën dapper een bestaan proberen op te bouwen – om met vaste tred dwars door de rode-lijst-flora van het eiland zijn weg naar ons fotografen te banen. Henk en ik kijken elkaar even onzeker aan, maar besluiten beide op het zelfde moment dat hoe eerder we meneer Bommel tot staan kunnen brengen, hoe meer kans we hebben om ook nog in 2018 mensen mee te kunnen nemen naar deze unieke flora.

Huppelend tussen alle orchideeën ontmoeten we net iets sneller dan we eigenlijk zouden willen onze heer van stand. Vanaf grote hoogte kijkt hij van over zijn bril-op-neus op ons rapalje neer. Na een eerbiedige goedendag van onze kant is het even stil. Iets in zijn gedrag zegt ons dat zijn eerste indruk van ons niet is wat hij ervan gehoopt had, ons ettelijke momenten in onzekerheid latend over wat dat dan is… wat hem tegenvalt. Eindelijk lijkt hij te hebben besloten zich te verwaardigen ons aan te spreken. En zonder enige vorm van beleefdheidsbetuiging vuurt hij zijn vraag af:

“Bent u Floralist of … eeh… gewoon fotograaf? “

Met enige vertwijfeling kijken Henk en ik elkaar aan, horend dat achter ons de een na de andere deelnemende cursist geïnteresseerd zijn hoofd boven zijn statief uitsteekt. Ik neem het woord:

“Nou, ik geef hier een fotocursus over natuurfotografie, maar na zoveel malen hier op het eiland te zijn geweest weten wij wel wat af van planten.”

Waarna Henk mij aanvult:

“Is er iets waarmee wij u van dienst kunnen zijn?”

Dan, zonder enige aarzeling recht ons heerschap zijn rug. Hij is niet in zijn sas met ons antwoord en we zien aan hem dat nu duidelijk is dat hij zich in ons heeft vergist.

“NEE!”

Wij deinzen terug van zoveel duidelijkheid die voor ons alleen maar onduidelijk overkomt.

“Nee, ik ben op zoek naar een échte Floralist om met mij van gedachten te wisselen!”

Waarna hij zich abrupt omdraait en zonder enige plichtpleging in één rechte streep terug naar Madame beent, daarbij menig rode-lijst-plant in een paar stappen nóg dichterbij het uitsterven brengend. Het “als u begrijp wat ik bedoel” galmt woordeloos tussen ons in terwijl we elkaar vol stomme verbazing aanstaren. Heer en Mevrouw stappen weer op hun elektrische ros en als een waardig vorstenstel vervolgen zij hun verheven weg over het fietspad.

It Aude Beuthus

Vol verbazing hervat ik de workshop, de gniffelende cursisten tot bedaren brengend. Alle vragen van “tref je dat soort figuren nou vaker?” tot “trek jij dit nou aan?” helaas bevestigend te moeten beantwoorden. Toch blijft het knagen. Ik voel mij duidelijk op mijn plek gezet. Al mijn gestudeer en kennis over de flora van dit unieke eiland en mijn trots als statisticus zoveel natuurkennis te hebben opgegaan wordt door de Markies de Canteclaer in één zin de grond in geboord. Ik voel me als fotograaf ‘maar’ een fotograaf, te min om met hem van gedachten te mógen wisselen. Weet ik dan zo weinig? Is de man echt zó verheven dat mijn kennis voor hem slechts futiliteiten zijn? Maar ook knaagt het ons aan terminologie. Iemand die veel van planten en het systeem weet is een ecoloog. Iemand die echt álles van planten weet is een botanicus. Wat kan een Floralist dan nóg meer?

Op het terras van ons stamcafé It Aude Beuthus besluiten we eensgezind ons verlies te nemen en het uit te zoeken. Tijdens een tripel Karmeliet lees ik voor wat google ons wil vertellen:

Floralist, bloemsierkundige. De website floralist.nl gaat over online leren bloemschikken met stap voor stap video’s en heel veel inspiratie over bloemen en planten.

Gniffelend bij onze tweede tripel blijft ons het beeld bij van een gedistingeerde heer-van-stand die samen met zijn freule Wttewaall van Stoetwegen de tulpjes in de vaas schikt. Henk en ik kijken elkaar aan. Nee, inderdaad. Geen wonder dat wij met hem niet van gedachten konden wisselen!