Mijn omgeving verwijt mij wel eens dat ik onder een steen leef, of wat aardiger gezegd ‘in een hunebed’ (erg fraaie landschapselementen trouwens). Ik kijk zelden tot nooit TV, lees geen krant, woon in een klein dorpje waar de post er standaard 3 dagen over doet om het te vinden, bezit geen tablet en heb nog nooit gegamed. Eigenlijk alle ingrediënten om het fenomeen ‘vaderdag’ puur en alleen door het gedrag van mijn dochters mee te krijgen. En met deze naïeve gedachte ontstond het idee voor deze column, vaderdag als symbool voor de waardering van het thuisfront over je kunde als (natuur)fotograaf. Natuurlijk fotograferen ook veel dames en zeer zeker doen ze niet onder voor de heren… maar ja… het is zondag vaderdag en geen moederdag, dus ligt mijn aandacht deze keer even bij de mannen. Sorry dames.

Vaderdagtip?!

Omdat ik zelf ook wel weet dat ik onder een steen leef speurde ik vanmorgen op internet – ja, ik heb wel een modern hunebed! En wat schetste mijn verbazing, vaderdag gaat helemaal niet om tekeningen, ontbijt op bed of aandacht van je kinderen. Natuurlijk gaat de commercie in op het geven van cadeau’s aan papa, maar ik zie mijn dochter niet voor mij meer dan 100 euro uitgeven bij een fotozaak om de speciale ‘vaderdagmok’ voor mij te pakken te krijgen. Ook een nieuwe camera á 150 euro die wordt aangeprezen als ‘vaderdagtip’ verbaast mij nogal; “Nee hoor lieverd, ik hoef geen knutselwerkje dit jaar… plunder jij maar je spaarpot en laat mij de komende anderhalf jaar je zakgeld inhouden… papa wil van jou een nieuwe camera”.

Kolder natuurlijk, er komt simpelweg geen kind meer aan te pas. Vaderdag is er nu ook voor niet-vaders en vrijgezellen (anders zou het wel eens discriminatie kunnen zijn). Vaderdag is gewoon de vriendelijke benaming voor ‘echte mannendag’, een dag waarop je je als man eens heerlijk mag trakteren op alle gadgets en apparaten die je graag zou willen hebben (maar waarvan je in je achterhoofd wel weet dat je het misschien beter niet kan doen… in ieder geval niet nodig hebt).

Mannenwereld

Maar wat is dat dan, die liefde voor gadgets, nieuwste van het nieuwste, wedijver van megapixel monsters of de langste telelens. Tijdens mijn vele workshops en cursusreizen is dat iets wat je zelden bij de dames tegenkomt. Die zijn vaak blij met wat ze hebben en investeren vaak in kennis en kunde, maken meters en weten precies wat hun camera wel of niet kan. Nee, de levendige discussies over de scherpste lens, beste statiefkop of snelste autofocus ervaar ik meestal bij de mannen. In het prettigste geval is dat een vriendelijk gesprek waarbij ze gezamenlijk kijken naar goede prijs/kwaliteitsverhoudingen, maar niet zelden ontaard het in een ‘de mijne is langer / breder / scherper / fijner / mooier / duurder / witter / lichter / lichtsterker / … vul maar in‘ discussie. Wat overigens door de heren niet als onprettig wordt ervaren hoor, blijkbaar is dat iets wat thuishoort in de mannenwereld.

Terugkerend naar mijn hunebed kan ik natuurlijk een relaas gaan houden over jagers en verzamelaars. Dat de grootte van de telelens bij mannen de hedendaagse uitvoering is van de jachtspeer en dat de grootse verhalen bedoeld zijn om te imponeren voor de vrouwtjes. Dat de dames meer van macro houden omdat zij van oudsher bessen en zaden verzamelden, etc. Maar ondanks misschien een kern van waarheid bezie ik het toch graag wat genuanceerder. Of de mannen nu vogels fotograferen wegens hun oer-jachtinstinct of dat de stoere verhalen over avonturen / coverfoto’s bedoeld zijn om te imponeren voor de dames is eigenlijk niet zo belangrijk, feit is dat natuurfotografie gewoon immens populair is bij de heren. Elk weekend trekken vele vaders er hondsvroeg op uit om met mooie apparatuur de natuur te ontdekken en vast te leggen. Liever met de camera dan met de buks, en thuisgekomen zetten ze trots en stoer elk klein avontuur zó dik aan dat het lijkt of ze ternauwernood aan de dood zijn ontsnapt.

En toen snapte ik de essentie van vaderdag. Het gaat niet om gadgets, apparatuur of frutsels. Het grootste cadeau wat je je vader kan geven op vaderdag is hem aandacht te geven als natuurfotograaf. Laat papa lekker die dag voor dag en dauw opstaan in de regen en met brak hoofd naar een natuurgebiedje gaan. Laat hem zo lang wegblijven als hij wil, maar ontvang hem dan thuis met een heerlijke maaltijd. Val papa nou niet af als hij een veel te stoer verhaal vertelt maar geef je volle aandacht aan zijn bewogen zwaar onderbelichte foto’s van een – in zijn ogen – nog nooit eerder waargenomen vogeltje. Laat hem gewoon voor één dag de held zijn, alsof hij de beste natuurfotograaf ter wereld is!