Making ofserene laatste kievitsbloem

2023 was bijzonder lastig voor de kievitsbloemen. Het had zóveel geregend en het was zó warm dat de bloemen niet alleen veel eerder bloeiden dan normaal maar ook nog eens kapot geregend waren of met hun voeten in het drassige weiland stonden. Het was bijzonder lastig een mooi exemplaar te vinden en dan ook nog eens niet compleet doorweekt te raken door alle plassen. Toen ging de zon onder…

*Een kievitsbloem met bijna sereen lichte pasteltinten, dit lukte precies ná zonsondergang.*

Veranderende licht tijdens zonsondergang

Aan het einde van de middag brak eindelijk een beetje de zon door de wolken en ik weet altijd dat het laatste half uur het mooiste is. En dus had ik al het hele veld afgezocht naar een acceptabel exemplaar. Door alle slagregens van de week ervoor was er bijna geen bloem meer mooi of stond onbereikbaar in een diepe plas water. Eenmaal iets gevonden heb ik de telelens gepakt en afgewacht op wat ging komen.

De zon staat nog net boven de horizon (links) en ik gebruik het tegenlicht in combinatie met onderbelichten op een spannende sfeer te creëren. De tweede rode in de achtergrond is erg lelijk door de regen maar in de onscherpte is dat niet zo duidelijk te zien.

Iets later besluit ik verder in te zoomen en de rode weg te lagen. De zon komt steeds later en dankzij de bomen in de achtergrond krijg ik meerdere lichtvlekken die de bloem omranden.

Dan is de zon onder…

… en het mooie licht is weg. Geen tegenlicht meer, geen spannend licht en geen warme gloed meer over de foto’s. Toch besluit ik nog even verder te gaan, de lucht is immers nog geel van de zon die net onder is.