Sommige foto’s zijn niet te plannen. Sterker nog, sommige foto’s kun je met de beste fantasie niet bedenken. Als ik een trip boek naar Rottumeroog verwacht ik geen bushalte, laat staan met zeehonden.
Inhoudsopgave
Rottumeroog
Slechts aantal keer per jaar organiseert Staatsbosbeheer een boottocht naar Rottumeroog. De reden hiervan is niet zozeer het exclusieve karakter als wel dat een tocht naar Rottumeroog hoge eisen stelt aan de getijden in combinatie met de hoeveelheid daglicht. De totale excursie duurt 14 uur waarvan je het grootste gedeelte op de boot zit. Omdat er geen vaargeul is naar dit kleinste Waddeneiland kan de boot alleen met hoogwater over de zandbanken heen en moet je bereid zijn hele tijdens stilte liggen tot het water dermate gezakt is dat je daadwerkelijk van boord kan. Als echte Wadden fotograaf was het mijn lang gekoesterde wens om naar dit meest oostelijke Waddeneiland van ons land te gaan. In augustus was het zover daar gingen mijn vrouw en ik in alle vroegte aan boord.
Zeehonden met koeien
Meest bizarre foto van een zeehond tot nu toe was die ik gemaakt heb In de kwelder van Schiermonnikoog. In één van de slenken lag een jonge zeehond die zo nieuwsgierig was dat wij 1,5 uur lang hebben mogen fotograferen tot hij besloot om terug te keren naar de Waddenzee. In één van de foto’s die ik kon maken zie je op de achtergrond de koeien grazen In de kwelder. Geen prijswinnend beeld maar een bizarre combinatie van twee soorten die je eigenlijk nooit Samen in één foto zal treffen. Wat mij betreft was dit de meest bizarre foto die ik ooit van zeehonden kon maken. Tot vandaag…
Kijk! Een bushalte!
Na een vaartocht van bijna 5 uur kwamen we aan in een slenk. Ik moet hierbij vermelden dat ik als leek 5 uur lang Alleen maar naar een vlakte van water heb gekeken maar voor de schipper is dit een landschap van onderwater bergen en dalen. De slenk waar wij terecht kwamen was voor het oog dan ook niet te zien Maar de schipper wist precies waar hij uiteindelijk uit wilde komen. Eenmaal ter plaatse werd het anker uitgegooid en was het wachten tot het water dermate was gezakt dat wij van boord zouden kunnen.
Tot onze grote verrassing zagen wij midden in een vlakte van water een bushalte.
Deze bushalte was voor de grap geplaatst om aan te geven waar de boot uiteindelijk dient te ankeren en de tocht van circa 3 kwartier over het wad richting het eiland begint. Als je terugkomt van het eiland wacht de boot bij deze bushalte en kun je de ‘bus’ terugnemen naar Lauwersoog.
Zeehonden ‘wachten op de bus’
Terwijl wij in de voor ons nog onzichtbare slenk voor anker lagen te wachten tot het water verder gezakt was kwamen er steeds meer zeehonden langs de boot zwemmen. In het begin vooral nieuwsgierig naar wat wij daar kwamen doen maar later bleek dat ze duidelijk op weg waren naar de bushalte.
Wat blijkt: precies bij de bushalte is de Waddenzee het meest ondiep. Dit is de eerste plek die droog komt te vallen bij laagwater en Daarom ook gekozen voor ons als bezoeker om van boord te gaan. De zeehonden weten dat perfect en nog voor het water volledig verdwenen is liggen de eersten al heerlijk te luieren op de plek die blijkbaar als eerste droog komt te vallen.
Ik zal mijn hele avontuur van Rottumeroog in zowel een blog als vlog binnenkort verder vertellen…
Johan
Geef een reactie