Mijn bewijs van klimaatverandering is de kievitsbloem. Ik fotografeer deze al sinds ik 14 ben en mijn vader, bioloog, vertelde altijd dat de hoogtij dagen rond Koninginnedag waren. Sinds ik beroepsmatig fotografeer heb ik de mooiste bloeitijd echter zien teruglopen tot half april en inmiddels begin april. Voor een bloem waarbij de mooist tijd slechts een week is, is dit een behoorlijke verandering. Toen ik echter begin april kans op vorst zag wist ik dat ik er absoluut heen moest…
Resultaat na twee dramatische jaren
2023 en 2024 staan bekend om hun enorm natte winter en voorjaar. Ik heb dat aan den lijve ondervonden toen de velden met kievitsbloemen begin april volledig onder water stonden. Nu kan een kievitsbloem prima tegen onder water staan, maar niet in de groei en bloeiperiode. Dat merkte ik dit jaar doen ik eindelijk weer de velden op normale droogte aantrof maar zag dat het aantal bloemen met zeker de helft was afgenomen. Er is veel doodgegaan in de voorgaande 2 jaren door de natte periodes. Voor een juffershond als de kievitsbloem zijn dit soort veranderingen veel te veel, dat kunnen ze niet aan.
Ondanks de prachtige ochtend met rijp en vorst stond ik daar met een zwaar gemoed. Als dit door gaat zetten dan zou dit wel eens het einde van deze bloem kunnen gaan betekenen. Gelukkig was dit jaar droger… en inmiddels – zo blijkt – veel te droog. Ook daar kunnen ze eigenlijk niet tegen.
Aan de slag met de rijp
Berijpte bloemen is iets unieks en in mijn inmiddels meer dan 20 jaar van het fotograferen van deze bloemen heb ik het slechts een paar keer mee mogen maken. Ik sta dan ook inwendig te juichen, ondanks de zorgen rond klimaat.
De zon komt op
Dan komt de zon op. In het begin zie je alleen de zon en nog geen licht van de zon. Dat is het moment dat je de zon nog vol in beeld kan pakken en een mooie evenredige belichting kun krijgen met zowel onderwerp als zon.
Gouden licht
Ik heb al eens een tutorial geschreven over ‘het gouden licht’ en met deze techniek ga ik dan ook aan de slag op het moment dat het licht over het veld begint te schijnen. Ik hou ook erg van onscherpte in de voorgrond en fotografeer graag door andere elementen heen. Denk aan grassprieten.
Rijp wordt dauw
Dan begrijp ik ineens wat er ontbreekt. Ik mis dauw. Maar dauw is er nog niet omdat alles nog bevroren rijp is. Ik moet wat langer wachten tot de on iets verder op is, wat meer kracht heeft en de rijp laat smelten. Dan kom ik er echter al snel achter dat ik ineens alsnog weer haast heb want door de enorm droge lucht verdampt het vocht harder dan dat het achterblijft op de bloemen. Alleen het gras houdt het vocht iets langer vast en ik vind een polletje wat net ontdooid is.
Geef een reactie